Network hardening
Network hardening یا مقاوم سازی سیستم های کامپیوتری برای فراهم کردن حفاظت و امنیت می باشد.منظور از حفاظت در تمامی سطوح و لایه های مختلف مانند سیستم عامل، کاربر، فیزیکی، میزبان و ... می باشد و هر از این سطوح نامبرده باید به صورت جداگانه و منحصر به فرد نیاز به ایمن سازی دارد. با این کار از ابزار مختلف برای امنیت تجهیزات سخت افزاری مانند روترو سوئیچ نیز استفاده می شود ولایه های حفاظتی مختلفی را ارائه می دهد تا از تهدیدها و حملات احتمالی جلوگیری شود.
Network hardening یا تقویت امنیت شبکه، فرایندی است که با هدف کاهش تهدیدات امنیتی و افزایش ایمنی خدمات شبکه‌های کامپیوتری انجام می‌شود. این فرایند شامل یک سری اقدامات و تنظیمات فنی است که به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: اقدامات جلوگیری‌ای (preventive) و اقدامات تشخیصی و پاسخگویی (detective and responsive).
اقدامات جلوگیری‌ای (Preventive Measures):
- تنظیمات امنیتی روی دستگاه‌های شبکه (Network Devices Security Settings):
- اجرای تنظیمات استاندارد امنیتی بر روی تجهیزات مانند روترها، سوئیچ‌ها، فایروال‌ها و اکسس‌پوینت‌ها.
- غیرفعال کردن سرویس‌ها و پورت‌های غیرضروری.
- استفاده از مکانیزم‌های امنیتی مانند ACLs (Access Control Lists) برای کنترل دسترسی.
- ضبط و مانیتورینگ فعالیت‌های شبکه:
- نصب و پیکربندی سیستم‌های نظارت بر رویدادها (Logging) بر روی تجهیزات شبکه.
- استفاده از سیستم‌های مانیتورینگ شبکه برای شناسایی فعالیت‌های نامتعارف یا مشکوک.
- استفاده از روش‌های رمزنگاری:
- استفاده از پروتکل‌های رمزنگاری برای محافظت از ارتباطات شبکه، مانند SSL/TLS برای ارتباطات وب و VPN برای ارتباطات امن از راه دور.
- مدیریت و شناسایی دسترسی‌ها (Access Management):
- پیکربندی سیستم‌های احراز هویت (Authentication) و کنترل دسترسی (Authorization) برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به منابع شبکه.
اقدامات تشخیصی و پاسخگویی (Detective and Responsive Measures):
- آمادگی برای واکنش به حملات (Incident Response Readiness):
- تهیه و تمرین برنامه‌های واکنش به حوادث (Incident Response Plan) برای سریع‌ترین واکنش به حملات امنیتی.
- تحلیل رفتارهای ناهنجار (Anomaly Detection):
- استفاده از سیستم‌های تشخیص و تحلیل رفتارهای ناهنجار برای شناسایی واکنش به حملاتی که از طریق رفتارهای متفاوت از عادت صورت می‌گیرند.
- بازیابی و آماده‌سازی داده‌ها (Data Recovery and Backup):
- پیکربندی و مدیریت سیستم‌های پشتیبان‌گیری و بازیابی داده‌ها برای حفاظت از اطلاعات مهم در صورت بروز حادثه.
- آموزش و آگاهی‌بخشی (Education and Awareness):
- آموزش و آگاهی‌بخشی به کاربران شبکه درباره خطرات امنیتی و شیوه‌های پیشگیری از حملات.
نکات کلیدی دیگر:
- به روزرسانی مداوم: اهمیت به روزرسانی سیستم‌ها و نرم‌افزارها برای بستن آسیب‌پذیری‌های امنیتی.
- تست نفوذ: انجام آزمون‌های نفوذ (Penetration Testing) برای شناسایی و برطرف کردن ضعف‌های امنیتی.
- مدیریت ریسک: ارزیابی و مدیریت ریسک‌های امنیتی بر اساس تهدیدات و آسیب‌پذیری‌های موجود در شبکه.
اعمال این اقدامات به صورت یکپارچه و منظم به شما کمک خواهد کرد تا شبکه خود را در برابر حملات امنیتی مختلف محافظت کنید و امنیت آن را بهبود بخشید. بهتر است این اقدامات را به صورت مداوم بررسی و به روز نگه دارید تا با تغییرات در تهدیدات امنیتی همگام شوید.
به عنوان مثال، برخی از اقدامات تقویت امنیت شبکه را در قالب موارد زیر بررسی می‌کنیم:
1. پیکربندی Firewall:
فرض کنید که شما یک فایروال راه اندازی کرده‌اید برای محافظت از شبکه شما در برابر حملات. برای تقویت امنیت شبکه، می‌توانید تنظیمات آن را به گونه‌ای انجام دهید که تنها پورت‌ها و سرویس‌های مورد نیاز شبکه شما باز باشند و پورت‌ها و سرویس‌های غیرضروری غیرفعال شوند. به عنوان مثال، اجازه دهید تنها پورت‌های 80 و 443 (برای HTTP و HTTPS) باز باشند و دسترسی به پورت‌های مانند Telnet (پورت 23) یا FTP (پورت 21) را محدود کنید.
2.استفاده از VPN:
اگر شما یک شبکه کاربران دورکار هستید، استفاده از یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) می‌تواند امنیت شبکه را تقویت کند. با استفاده از پروتکل‌های رمزنگاری مانند IPSec یا OpenVPN، ارتباطات بین کاربران خارجی و شبکه داخلی شما به طور ایمن انجام می‌شود، که از نفوذ حملات MITM (Man-in-the-Middle) جلوگیری می‌کند.
3.پیکربندی ACLs بر روی روترها و سوئیچ‌ها:
ACLs (Access Control Lists) به شما اجازه می‌دهند که دسترسی به منابع شبکه را بر اساس IP آدرس، پورت و پروتکل کنترل کنید. به عنوان مثال، می‌توانید ACLs را برای محدود کردن دسترسی به سرویس‌های حساس مانند SSH یا SNMP به IPهای خاص یا شبکه‌های مشخص تنظیم کنید، که این کنترل‌ها به شما کمک می‌کنند تا از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کنید.
4.نصب و پیکربندی سیستم‌های نظارت بر رویدادها:
مثلاً، شما می‌توانید سیستم‌های نظارت بر رویدادها مانند SIEM (Security Information and Event Management) را راه‌اندازی کنید تا به طور مداوم فعالیت‌های شبکه را مانیتور کنند. این سیستم‌ها قادرند رفتارهای ناهنجار را شناسایی کنند، مانند دسترسی غیرمجاز به سرویس‌ها یا تلاش‌های نفوذ به شبکه، و به شما امکان می‌دهند به طور سریع واکنش مناسب را به این حملات نشان دهید.
این مثال‌ها نشان می‌دهند که تقویت امنیت شبکه از تنظیمات فنی مانند فایروال و ACLs گرفته تا استفاده از فناوری‌های رمزنگاری و نظارت بر رویدادها، چگونه می‌تواند به محافظت از شبکه شما در برابر تهدیدات امنیتی کمک کند.